کد مطلب:5339 شنبه 1 فروردين 1394 آمار بازدید:196
ترغیب خداوند به نیایش بندگان
«أُجِیبُ دَعْوَةَ الدَّاعِ إِذَا دَعَانِ فَلْیَسْتَجِیبُواْ لِی وَلْیُؤْمِنُواْ بِی لَعَلَّهُمْ یَرْشُدُونَ» [1] ؛ و هر كس مرا خواند، دعای او اجابت كنم و دعوت مرا و پیغمبران مرا بپذیرند تا به سعادت راه یابند.
«ادْعُوا رَبَّكُمْ تَضَرُّعًا وَ خُفْیَةً إِنَّهُ لاَ یُحِبُّ الْمُعْتَدِینَ» [2] ؛ بخوانید خدای خود را به تضرّع و زاری و به صدای آهسته كه خدا دوست نمی دارد متجاوزین را.
«وَادْعُوهُ خَوْفًا وَطَمَعًا إِنَّ رَحْمَتَ اللّهِ قَرِیبٌ مِّنَ الُْمحْسِنِینَ» [3] ؛ و خدا را هم از راه ترس هم از روی امید بخوانید كه البته رحمت او به نیكوكاران نزدیك است.
«وَقَالَ رَبُّكُمُ ادْعُونِی أَسْتَجِبْ لَكُمْ إِنَّ الَّذِینَ یَسْتَكْبِرُونَ عَنْ عِبَادَتِی سَیَدْخُلُونَ جَهَنَّمَ دَاخِرِینَ» [4] ؛ و خدای شما فرمود كه مرا (با اخلاص) بخوانید تا دعای شما را مستجاب كنم و آنان كه از دعا و عبادت من اعراض و سركشی كنند زود با ذلّت و خواری در دوزخ شوند [5] .
«قُلْ مَا یَعْبَأُ بِكُمْ رَبِّی لَوْلاَ دُعَاؤُكُمْ» [6] ؛ (ای رسول به امّت) بگو: كه اگر دعای شما نبود، خدا به شما چه توجهی داشت؟
«ادْعُوا رَبَّكُمْ تَضَرُّعًا وَ خُفْیَةً إِنَّهُ لاَ یُحِبُّ الْمُعْتَدِینَ» [2] ؛ بخوانید خدای خود را به تضرّع و زاری و به صدای آهسته كه خدا دوست نمی دارد متجاوزین را.
«وَادْعُوهُ خَوْفًا وَطَمَعًا إِنَّ رَحْمَتَ اللّهِ قَرِیبٌ مِّنَ الُْمحْسِنِینَ» [3] ؛ و خدا را هم از راه ترس هم از روی امید بخوانید كه البته رحمت او به نیكوكاران نزدیك است.
«وَقَالَ رَبُّكُمُ ادْعُونِی أَسْتَجِبْ لَكُمْ إِنَّ الَّذِینَ یَسْتَكْبِرُونَ عَنْ عِبَادَتِی سَیَدْخُلُونَ جَهَنَّمَ دَاخِرِینَ» [4] ؛ و خدای شما فرمود كه مرا (با اخلاص) بخوانید تا دعای شما را مستجاب كنم و آنان كه از دعا و عبادت من اعراض و سركشی كنند زود با ذلّت و خواری در دوزخ شوند [5] .
«قُلْ مَا یَعْبَأُ بِكُمْ رَبِّی لَوْلاَ دُعَاؤُكُمْ» [6] ؛ (ای رسول به امّت) بگو: كه اگر دعای شما نبود، خدا به شما چه توجهی داشت؟
[1] بقره (2) آيه 186.
[2] اعراف (7) آيه 55.
[3] اعراف (7) آيه 56.
[4] مؤمن (40) آيه 60.
[5] مفسّر عاليقدر آية الله العظمي مرحوم علامه طباطبايي رحمه الله در تفسير اين آيه فرموده: مراد از عبادت در اين مقام، دعا است كه براي ترك آن، وعده عذاب داده شده و عذاب، اختصاصي به ترك يك قسم از اقسام عبادت ندارد، پس تمام اقسام عبادت به مقتضاي اين آيه، «دعا» مي باشد. (ر.ك: الميزان، ج2، ص33)
[6] فرقان (25) آيه 77.